توليد و توسعه علم و دانش و نحوه بهره گيري از دستاوردهاي دانش بشري در عصر فناوري نوين، ضرورت محتومي است كه غفلت و بي توجهي به آن، موجب حذف يا هضم هر مجموعه انساني مي شود.
آموزش و دانش افزايي نيروي انساني، اساس هرگونه تحول و توسعه، به ويژه توسعه فراگير، به شمار مي آيد.
جهش پيشرفتها در عرصه هاي گوناگون جهاني، به اندازه اي است كه واماندگي از آن، حتي براي چند لحظه، موجب واپس ماندگي عظيمي مي گردد كه گاهي، جبران ناپذير به نظر مي رسد.
متأسفانه برغم ديرينگي و ديرپايي شهر فريدونكنار، شهري كه نزديك به دو قرن از عمر آن مي گذرد و با وجود جاذبه هاي عظيم گردشگري و موقعيت خاص جغرافيايي و نگرش فرهنگي به اين امر مهم «آموزش مداوم، با ثبات و بلندمدت» توجه جدي نشده است كه در اين رابطه قصور مراجع علمي و متصديان و متوليان امور انكارناپذير است، ضرر و زياني كه عامه مردم و شهروندان عزيز شهرمان از اين ناحيه، چه با واسطه و چه بدون واسطه متحمل شده اند، به قدري است كه جبران آن غيرممكن به نظر مي رسد. زيان مادي و معنوي كه با وجود نيروهاي متخصص، آموزش ديده و مسلط و مجهز به فناوري روز دنيا، مي توانست بر پيكره اين شهر وارد نگردد و سهم ممتاز اين ديار در خدمات رساني به مردم ايران و ساير كشورها بسياري چشمگير است و مي توان آن را از جهاتي بي نظير هم دانست. شهري كه در درآمد زايي براي دولت نسبت به وسعت و جمعيت و منابع جزو شهرهاي پردرآمد به شمار مي رود. خاويار و برنج فريدونكنار زبان زد مردم جهان است. جمعيت فريدونكنار (شهر و روستاهاي تابعه) بالغ بر 60000 نفر است كه در ميان اين افراد تعداد قابل توجهي استاد حوزه و دانشگاه، طلبه، دانشجو، مدير و كارگزار وجود دارد كه در تمامي شهرهاي دور و نزديك سراسر كشور، پخش شده اند. اين افراد خود را فريدونكناري مي دانند و به شهر خود كه بالغ بر 340 شهيد تقديم اسلام و انقلاب كرده است افتخار مي كنند. با اين وجود و برغم سابقه ممتد و متناوب پيگيري هاي مكرر از سالهاي قبل تا به حال هنوز از بديهي ترين و جدي ترين حق و خواسته اش كه همانا داشتن يك دانشگاه يا مؤسسه عالي است. محروم مانده است و اين زيبنده شهري كه نام شهيدانش بر بلنداي آسمان جاودانگي نقش بسته است، نيست.